Toen ik op sollicitatiegesprek was in Heumen vroeg iemand uit de beroepingscommissie: ‘Met welke bijbelse figuur identificeert u zichzelf in uw predikantswerk? Mozes bijvoorbeeld?’ Ik was wel wat verrast want zo’n vergelijking was totaal niet bij me opgekomen: om me als gewone dorpsdominee te spiegelen aan één van de grootste profeten van jodendom, christendom en islam, die na zoveel eeuwen nog over de hele wereld bekend is. Ik denk dat ik heb geantwoord dat ik mezelf als predikant meer een begeleider van een kerkelijke gemeente vind. Mij heeft ook altijd de man aangesproken die tegen Jezus zei: ‘Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.’
Mozes blijft wel een intrigerende leider. In de tijd voor Pasen bezinnen we ons in de kerk op de verhalen uit het bijbelboek Exodus: het paasverhaal van Israël. Mozes speelt daarin een grote rol. Hij spreekt nog steeds tot de verbeelding, als persoonlijkheid in romans en films. Hij treedt op in een situatie van onmacht en onvrijheid. Mozes lijdt eerst zelf onder vervolging. En wordt de aanvoerder van een strijd voor rechtvaardigheid en tegen onderdrukking. Zo laat hij ook iets zien van Wie hem aanspoort: ‘Ik ben erbij’, de kracht van bevrijding, een licht in een donkere tijd, de hoop in gevaarlijke situaties.
In de veertigdagentijd voor Pasen denken we ook zeker aan mensen die lijden onder dictaturen. Ik noem de mensen in Noord-Korea, China en andere landen waar absolute machthebbers mensen onderdrukken en in kampen opsluiten. In allerlei landen worden bepaalde bevolkingsgroepen om hun politieke of religieuze overtuiging vervolgd. Organisaties als Amnesty International vragen aandacht voor het recht om in vrijheid je mening te mogen uiten. Maar ook in het persoonlijke leven kunnen de oude bijbelverhalen ons met allerlei Paasbeelden motiveren. Om ons steeds weer te bevrijden uit knellende banden: van tekort, ziekte, verdriet. Om onze eigen weg naar vrijheid te zoeken, verlicht door de Bron van leven en levenskracht.
ds. Derk Jan Deunk